Tattoo Convention and little racoon friend

Cześć kochani !

No cóż, mimo że konwencji tatuażu odbyła sie dosyć dawno, nie napisałam nic o tym wydarzeniu a było to dla mnie zupełnie coś nowego z czym bardzo chciałam sie z wami podzielić.

Była to pierwsza tego typu impreza na której byłam ,ale na pewno nie ostatnia.

Zakochałam sie po uszy w tatuażach. Serio.

Jest to nowy rodzaj sztuki , tak mocno oddziałujący i widoczny na ciele człowieka. 

Tusz pozostający w skórze od końca życia - dla jednych przerażające przedsięwzięcie, dla innych hobby i sposób na życie. 

Odpowiedzialność i zabawa w jednym

Przyjechałam do Krakowa stosunkowo wcześnie, kiedy artyści zaczęli dopiero rozkładać sie z projektami " do wzięcia" i gadżetami 

( ukradłam tonę naklejek,ale ciii , nic nie poradzę ,że mam do nich słabość )

Podeszłam do stoiska młodziutkiej , mega utalentowanej Karoliny której 

studio nazywa sie Emily's Moose ( przypadek ? )

 i od razu sie zakochałam. 

Przy jej stoliku wystawione były projekty tknięte jakąś nieopisaną, magiczną ,

 radosną aurą artystyczną od której nie mogłam oderwać wzroku.

zdjęcie wzięte z facebooka Karoliny

Karolina ma niesamowity styl, kobiecy, odrobinę okulistyczny, 

bardzo artystyczny i oryginalny.

W projektach często wykorzystuje efekt farb wodnych i  zwierzęce motywy.

Bez zastanowienia zaklepałam sobie cudowny projekt szopa.

 Powiedzie że jestem szalona ?

Wiecie co - mamy jedno życie, jeden moment aby ziścić nasze , 

nawet te najskrytsze, 

marzenia.

W moim ciele pomieszkam maksimum 120 lat ( jak dobrze pójdzie ;) ) 

a więc czemu mam  nie wykorzystać tych lat w 100 % ?

Zaklepałam, wybrałam rozmiar i miejsce i poszłam dalej oglądać stoiska, bo Karolina zapisała mnie na 16:00, także miałam sporo czekania. 

Na Tattoo Convencie było grubo ponad 200 artystów , z całego świata. 

Poznałam wiele wspaniałych ludzi, zobaczyłam jak to wygląda, zmieniłam zdanie i poglądy na wiele spraw.

Wiecie ile inspiracji miał mój mózg ?

Japończycy, Niemcy, Holendrzy, Belgowie, Chińczycy, Czesi i oczywiście , Polacy.

Polski rynek tatuażu jest naprawdę na wysokim poziomie, 

ale jednak moją najwiekszą uwagę przykuła nieśmiała, skromna dziewczyna z Hamburga.

zdjęcie nie moje, wzięłam z facebooka

Nazywa sie Anki Michler i to ona stałą sie moim nowym, artystycznym crushem

Jej projekty i styl tatuowania powaliły mnie dosłownie na kolana. 

Gdyby środki finansowe mi na to pozwoliły,

 to ja bym siedziała na fotelu u niej a nie ta dziewczyna z zdjęcia ;)

Całe stoisko Anki było niesamowite.

Kobiece, tajemnicze, świeże, modne, graficzne.

Styl Anki jest bardzo ilustracyjny,a to  właśnie ujęło mnie za serce.

W swoich projektach przedstawia głównie postaci kobiet, delikatnych, często zakochanych, zamyślonych, marzycielskich.

Anki musiała być przerażona, bo stałam przy jej stoisku przez okrągłą godzinę i z wielkim podziwem przyglądałam sie jej samej oraz jej pracom. 

Żałuje bardzo że nie kupiłam plakatu z jej ilustracjami, 

którymi też sie zajmuje, 

ale musiałam zostawić drobne na wszelki wypadek, na powrót.

Tutaj macie jej Tumblra oraz Oficjalną stronę

Kiedy wybiła godzina 16:00 - stało się !

Zasiadłam na stole ( nie mieli foteli ) i zrobiłam mój 4 tatuaż.

Jak oceniam ból ?- mimo że jest to jak dotąd mój największy tatuaż , najmniej nie bolał. 

Jestem bardzo odporna na ten rodzaj bólu ( co jest świetne, bo zamierzam "mieć " udo od Anki kiedyś ;) ), a skóra bardzo szybko mi sie goi.

Karolina użyła cienkiej igły, którą ledwie czułam. 

Podczas prawie 1,5-ra godzinnej sesji, ja w najlepsze rysowałam swoje ilustracje , tworząc wraz z Karoliną nie mały performence. 

Ludzie przechodzili obok nas i niemalże pomylili mój szkicownik z portfolio Karoliny.

I to dało mi do myślenia.

Kto wie, może to kiedyś ja  zasiądę z 5-cio kilową maszynką i wydziaram komuś mój kawałek sztuki ?

Życie jest po to aby spełniać marzenia, 

i każdy dzień mi o tym przypomina.

A szop przypomina mi aby marzyć, dobrze sie bawić i nigdy niczego nie żałować.

xoxo

Emilia